birinci savasin avrupasinda, alzace-lorrane, fransız askerleri...
yaralananlar bir kiyi kasabasina getirildi, yol boyunca biri elinde sevdigi kadinin fotografina bakti, bakti, günler sonra birileri fotografi aldilar elinden gizlice, bagirdi çagirdi, agladi, fotografin ardindan,
kahverengi ve tonlarinda bir resim, beyaz dantelali omuzlari firfirli yuvarlak yaka bir blüz, lülelendirilmis saclar, islanmaktan, tutulmaktan, cepte tasinmaktan kenarlari yirtilmis bir resim, bir kadin,
diger yarali askerler yol üstünde bir agacta ipe asili buldular askeri, savasiyordu, kan üstlerini bürümüstü, ölüm akiyordu hepsinin gözlerinden dudak kivrimlarindan,
ölen arkadaslarini siperleri saglamlastirmak için sıkıştırıyorlardı,
bir tek günes vardi bildikleri, bir de elindeki resim, korkuya direnebilecegi, güçlenebilecegi, umutlanabilecegi bir resim, kaybolduktan sonra hersey yokoldu, hersey yok oldu,
tutunabildikleri sürece yasayabilenler ve tutunamadiklarinda ise yitip gidenler,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder