Cumartesi, Aralık 30, 2006

yıl'ın son'u...

devam edemedim

saddam, idam edildi
eta, ateşkesi saldırıyla bozdu
endonezya'da 500 insan feribot faciasında kayıp
aynı'lığın, sürgitliğin, bir yılında da, sonunda da... aslında aynı olan resimlerin altlarına, aynı aynı...
yıllar öncesinin bir türk filminden, özdemir erdoğan'ın sesinden...
aynı siyah güneş
aynı siyah
aynı susayış
aynı gülüş
aynı
aynı, aynı
aynı, aynı
dışarıda, taksim meydanından gelen "eylence gürültüleri" sararken odanın içini...
bu yıl, iki şey oldu
1. günah, asla çıkmaz... taşınır...
tanrı'nın affedeceği düşüncesi, insanoğlu'nun "günah sonrasında" yaşayabilmesi için gerekli olan tek güvence... ama bazen, vicdan o güvencenin had'lerini zorlayıp da çıkınca
çıkınca
çıkmak üzere her şeyi delince... -grass'ın hikayesi, bu yılın hikayesidir, bu hepimizin hikayesidir aslında-...
günahlar/ taşındığı sürece... arınmak
saflaşmak
derinin/ruhun/... yenilenmesi... mümkün değil...
2. "güzellik" fetişliği had safhaya ulaştı....
kendi yaratılışına karşı hareket etmeye kalkan bir insanın çekeceği ceza kendisi gibi davranmak istediği zaman artık bunu yapamayacak durumda olmasıdır.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . devamı gelecek

Hiç yorum yok: