oysa ki,
akşam üzerleri,
eve dönüşler,
gölgeler el'el'e tutuşurken...
oysa ki,
mahallelerde, sokaklarda çocuk sesleri...
babamın ellerimi tuttuğunu,
annemin ellerimi tuttuğunu,
hatırlıyorum
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
bir tek kıyısını kavrayabildiğimiz, anlamını ancak bir tek kıyısıyla kurduğumuz denizin öyküleri yoktur bir kara adamı için. yolculuklara, ister gerçek ister düşsel olsunlar, yakıştırdığımız son, öbür kıyıda bitse bile, deniz gene tek kıyılıdır, üzerinde yaşayıp çalışan biri olmadıkça. istediğim, denizi yazmak. zümrütlerin, gökyakutların sabrını; ağaçların tarihsizliğini... her şeyin bir aradalığına yenik düşeceğimi bile bile...
1 yorum:
muhtemelen bir yaz aksam ustu..serin bir meltem oksarken insanı.. gunes batarken ki günün en tatlı zamanı;
daha biz yeterince yalnız oldugumuzu düsünmezken...
daha henüz komsularla yasamlar icice bizlerle yasayanların farkındayken...
daha hala orman gibiyken..daha hala icimize tıkılmamısken...
cok güzeldi!
hatırlarım bende benim genis bir ailem vardı.
Yorum Gönder