insan doğar
ilk dönem yakın çepherin (kanbağı) belirleyiciliğindedir. 'güzel kızım/yakışıklı oğlum'. koruyuculukları, ilgileri vazgeçilmeyecek olmak duygusunu, farklı oluşluğu kışkırtır.
"çirkin" bir çocuk olmak,
güzelliğin fetişleştiği dış dünya hala farkedilememiştir
kanbağı ile olan ilişki gevşediğinde, ikinci çepherde (sokak, okul) 'kabul görme' duygusu sorgulanmaya başlanır. üstü başı 'iyi' olanların, 'iyi' evlerde oturup, 'iyi' oyuncakları olanların, 'güzel' olanların tercih edildiği dünyaya hoşgeldin. ilk çepherdeki kışkırtılmış duygu sorgulanır olur. ve yanıt, geri kalanın en temel belirleyicisi olur çıkar.
ayna, resmeder görüntünü.
ilişkilerin zeminine zerkeder gördüğünü: nerede, kim tarafından kabul görecekse oraya yönlenir...
cinsel tatmin isteğinden öteye geçer, kerhanelerdeki kadınların 'sahte yüceltici' muameleleri...
gecenin karanlığında, 'aynalarda yüzü olmayanların' arasına katılır, ... isteniliyordur ... kendini sunar,
'edilgen' kılmıştır kendini
'güc'ü bilmez, güçsüzlüğünü sunar, 'etleşerek'...
sarmalanmayı bilmemişse, sarmalanmayı arar
vazgeçilemezliği bilmemişse, vazgeçilmez oluşluğu...
.
yüzünü çamurlamıştır, tanrı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder