aslında hikaye yüzleryıllık
ey, edinememişliği ızdırap ve geri-çekilmeye dönüştüren!
ya da hikayesizliğini başkalarının hikayelerinin aktarıcısı olarak bastıran!
ya da koza örmeyi -korumak, sahip olduğunu korumak, geçmişini, benliğini, girdabını, fırtınanı, gök'ünü, yağmurunu korumak- duvar örmekle karıştıran!
geçmiş bu ise
gelecek karanlık ise
bugünü tüketme ayrıcalığımız yok ki
hikayelerin acı/ya da/umut -aslında geçmişin izleri taşınıyor, onca'lığına rağmen hala yaşanıyorsa umut'u da barındırmaz mı-
koruyabilecek tek bir şey kaldı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder