Cumartesi, Mart 18, 2006

geçit

BİR GEÇİTTEN GEÇTİM
görmeyi de
dokunmayı da
çocuklardan öğrendim

kent, ayazdaydı
kent, çamurluydu
kent, ölü beden kokuluydu

pencereler çizdim geçide
perdeleri kapatmadım
yağmurun suyu da
tozu da dumanı da
ışığı da ışıksızlığı da

kendi geçitlerinden geçenler uğradı ara ara
döndüler
kimini uğurladım
kimine gözlerimi kapadım

geçidin ardı mavi
uçulur sandım
..

Hiç yorum yok: