ırak,

şehrime geldiler, sokağımıza, bomba ve kurşun sesleri ile, çığlıklar aynı ağızlardan havalanıyordu, aynı yüreklerden, çocuktum, korku ve çığlık uyutmuyordu, şarkılara bile sığınamadı ülkem,

yaralandık, korktuk,

kulaklarımı tüm o çocuk gücümle bastırırdım, ama duyardım, ayak seslerini, öldürücülerini,

kapılarımızı işaretledikleri gece bütün babaları götürdüler,

benim babamı da götürdüler,

gözleri kapatıp hareketsiz kalma oyununu oynardık, ne olduğunu bilmeden

şimdi,

şimdi biliyorum