bazı kasabaları, ülkeleri es geçerek... orta doğu
dikenli teller örüldü çepeçevre çevremize...
çalıştık, çalıştık, yorulduk... bolivya
afetler sürdü... jakarta
bir tek kıyısını kavrayabildiğimiz, anlamını ancak bir tek kıyısıyla kurduğumuz denizin öyküleri yoktur bir kara adamı için. yolculuklara, ister gerçek ister düşsel olsunlar, yakıştırdığımız son, öbür kıyıda bitse bile, deniz gene tek kıyılıdır, üzerinde yaşayıp çalışan biri olmadıkça. istediğim, denizi yazmak. zümrütlerin, gökyakutların sabrını; ağaçların tarihsizliğini... her şeyin bir aradalığına yenik düşeceğimi bile bile...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder