Pazar, Nisan 04, 1999

oysa ki tanrı kurbanlar indirmişti yeryüzüne


Bir şarkı gibi geldin uzaktan

Taşların ağladığı, günlerini kavurduğu
Dağları, denizleri ikiye ayıran peygamber efsanelerinin
Diyetini ödeyenlerin ülkesinden....


Oysa ki tanrı kurbanlar indirmişti yeryüzüne

yara büyüyor
geldi ve alnından öptü
insanlar hınca geldiler götürdüler
kollarını gerdiler
ellerini astılar
insanı insana adadılar

dokunuşun bitiş olduğu yer var

Ve sen
Uzandığında erişirdin
Gözlerinin kısıklığında
Görülecek düşlere


Yağmurun ve yağmursuzluğun ortasında geldin

Kıvrımların yaşanmadığı,
Gözlerin birbirine değmeden kısıldığı
Havanın suya suyun dipsizliğe büründüğü ülkeye
Yaşamla yaşamsızlık arasında karaya dönüşene yakın
Döngüsüz ülkeye....

Hiç yorum yok: